Niemandsland
Blijf op de hoogte en volg Allan
05 Mei 2014 | Brazilië, São Luís
23-04-20WEISSCHER, spare rib kwam 's avonds aan toen mijn tante en ik heul bij de verkeerde gate stonden. Gelukkig zag ik hem naar buiten komen de gate naast van waar we stonden. Uiteraard heb ik het hele vliegveld bij elkaar geschreeuwd toen ik hem zeg, met gillende vrouwen die zich dood schrokken als gevolg. Hij gelijk kennis gemaakt met mijn tante, oom en neefje. Vervolgens naar het appartement van mijn tante gegaan waar ik later verblijf. Daar die tante en mijn twee neefjes ontmoet. Deze avond gelijk een hapje gaan eten op het strand om de afgelopen twee maanden bij te lullen, was duidelijk nodig! De beste seafood risotto ooit gehad, winner!
De volgende dag op tijd opgestaan omdat ik mijn identiteitskaart moest laten maken. Heb dus een Braziliaans paspoort, maar die moet verlengt worden. Ik heb alleen een id kaart nodig om te kunnen reizen, want je moet in Brazilië een shit load aan documenten regelen om een paspoort aan te kunnen vragen. O ja, de dag ervoor weer een 'ik kijk mijn ogen uit' momentje gehad. Ik ging met mijn tante officiële pasfoto's laten maken (bij de plek waar je ook je paspoort enzo aanvraagt), ik ga zitten op een bureaustoel in een super drukke ruimte en er wordt met een digitale camera een foto gemaakt. Ze laat me de foto zien op het scherm en zegt; je shirt is niet goed, want een v-hals mag niet. Ik denk shit, moet weer terug komen later. Die vrouw knalt fotoshop aan en plakt gewoon een ander shirt onder mijn hoofd. Dus nu heb ik een foto op mijn id waar ik op sta met een shirt die ik nooit aan heb gehad en waarbij mijn nek is gefotoshoped, omdat het shirt anders niet 'paste'. Kan allemaal in Brazilië!!
Nadat we dit hadden geregeld zijn we op zoek gegaan naar malaria pillen, omdat we dus ook naar het malaria gebied zouden reizen. Goede grap nummer 2; ondanks het feit dat alle instanties in Nederland en internationale websites zeggen dat er wereldwijd nog geen betrouwbare vaccinatie bestaat voor malaria. Bestaan er in Brazilië geen pillen, maar alleen een vaccin. Dus nemen we maar gewoon alleen een vaccin, NOT!
Ondanks het feit dat we naar allerlei instanties zijn geweest en hebben gebeld was dit helaas geen succes. Wel bij een ziekenhuispost gratis gele koorts en tetanus prikken gescoord, hoppa!!
Na al dit geregel naar het strand gegaan en daar lekker rond gehangen. We hebben een ula ula gehad sun!! 'S avonds bij mijn tante thuis drankjes gedaan en een relaxed avondje gehad omdat de volgende dag vroeg zouden gaan vertrekken. Daarbij ook een lijst gemaakt van dingen die we in de aankomende weken willen doen, waarvan sommige dingen wel Bucket list waardig zijn. Misschien komt er nog wel wat van op Facebook. Wait and see..
25 april, om 9.00 uur van huis vertrokken om de bus de pakken. De eerste bestemming: Pipa! Dit is een bad plaatsje op twee uur zuidelijk van Natal. Na twee warme bus ritten en een Nederlander die alleen maar leipe verhalen in ons oor zat te tetteren kwamen we aan in Pipa. Leuk hostel, maar was midden op de dag dus uiteraard leeg. Spullen gedropt en naar het strand gegaan waarin spare rib voor het eerst in de Braziliaanse zee heeft gezwommen, heuj! Einde van de middag er weer aan herinnert hoe klein het backpackers wereld ook alweer is. Deze dag een meisje tegen gekomen die ik heb leren kennen in Rio, een gast tegen gekomen die ik heb leren kennen in Salvador en eentje uit Recife. Super lachen! In het hostel kennis gemaakt met een paar lachen gasten die bij ons op de kamer zaten, waaronder ook een Nederlander. 's avonds een hapje gegeten en vervolgens met die gasten een drankje gaan doen, waar een heel naïef Noors meisje het dupe was van onze heerlijke lompe lompe Nederlandse humor! Mooie avond!
26-04-2014; vandaag een twee uur lange kajak tocht gedaan vanaf het strand, naar een meer en in de mangroves. De mangroves waren wat minder spectaculair dan verwacht, maar des al niet te min heel leuk! Wel apart dat je er zelf in zit terwijl je uitkijkt op een beeld wat je normaal op tv ziet en denkt wow! Uiteraard was ik weer de dikke klungel op de kajak, maar ben er niet uit gevallen. Nailed it!!
's avonds hebben we met een groep uit het hostel een Bbq gehad en wat drankjes gedaan in het hostel, waarbij de eigenaar steeds lammer werd en flessen tevoorschijn begon te halen. Vervolgens naar de hoofdstraat gegaan waar later een straat band aan het spelen was en ik het in mijn hoofd haalde dat ik dat ook wilde doen. Hoppa, daar stonden Weisscher en ik met een trommel en een tamboerijn tussen een dikke menigte muziek te maken. Dat was echt lachen!!
De volgende dag hebben we vroeg in de ochtend een bus naar Natal gepakt, want daar moesten we overstappen op de bus naar de volgende bestemming; Canoa Quebrada. Een plek waar ik eerst nog nooit van gehoord had en wat oorspronkelijk niet het plan was om heen te gaan, maar me werd aangeraden door iemand die ik eerder had leren kennen.
Na een aantal uur rijden kwam we aan in een klein en mooi stadje. Wel viel het op dat het erg rustig was, zo ook in het hostel. Mocht de pret uiteraard niet drukken! We hadden daar een zes persoons kamer voor ons twee, chill! Aan de asociale bende in de kamer die we hadden gemaakt was ook wel te zien dat we geen kamergenoten hadden. Deze avond met zijn tweetjes gechilld
De 27ste. Vandaag rond gelopen in Canoa en wat mooie spots gezien van het kleine plaatsje. 'S middags besloten dat we wilden verkassen naar het volgende plaatsje, omdat we Canoa na een dag en een nacht wel hadden gezien. Deze avond dus de bus naar Fortaleza gepakt om daar een nacht een tussenstop te maken voordat we naar Jericoacoara zouden gaan. Na drie uur in de bus aangekomen in een hostel wat van een Nederlander bleek te zijn. Daar 's avonds gegeten in wat een dikke goedkope vreetschuur leek, waar het eten heel goed bleek te zijn! 'S avonds bij het hostel vervoer geregeld naar Jeri, wat niet 'normaal' vervoer scheen te zijn in verband met onverharde wegen.beat achteraf ook een heel avontuur bleek te zijn.
De volgende dag werden we 08.00 uur bij het hostel opgehaald om een stuk verderop in een busje te stappen. Na een uur rijden zonder airco knapte er iets in het busje en ware we het zakkie. We moesten 'even' wachten, in de middle of nowhere. Een uur later konden we verder in een nieuw busje. Een busje wat een heel rustig busje leek te zijn de eerste paar uur en waarin ik absoluut de beste plek had met twee stoelen achterin, veranderde halverwege helaas. Tijdens een stop halverwege besloten de chauffeurs van ons busje en van een ander random busje dat het andere busje te vol zat en er dus mensen bij ons in moesten. Resultaat: ik zat achterin zwaar opgepropt tussen een groepje tetterende Brazilianen waarvan de dame naast me (niet de meest slanke) besloot dat het wel chill was om vol gas op mijn schouder te tukken. Mijn gezicht sprak natuurlijk weer boekdelen en spare rib zat voorin te lachen in zijn ontzettende comfi eenpersoonsstoel MET mega veel been ruimte.
Na een aantal uur rijden kwamen we aan in een klein stadje Jijoca, waar we van vervoer moesten wisselen. We werden vanaf hier verder vervoerd in een 'busje' wat een soort open jeep leek. Na een tocht van 40 minuten onverharde wegen, met een super mooi uitzicht kwamen we aan in Jericoacoara. Een heel mooi stadje in de middle of nowhere. Daar een hapje gaan eten en daarna in het hostel drie Nederlanders leren kennen. Hiermee besloten een ontzettend Nederlandse avond te hebben wat resulteerde in heel hard kingzen en een nachtduik! Mooie avond..
29 april 2014, Jericoacoara staat bekend om de mooie landschappen en om een meer met helder water en hangmatten in het water. Deze moesten we dan uiteraard ook zien! Met een van de Nederlandse meisjes en een Oostenrijkse gast naar dat meer gegaan om de dag chill door te brengen. Kan je vertellen, dat meer en die hangmatten is echt een klein paradijs!! Na deze chille dag 's avonds gegeten met een groep uit het hostel, super lekker gekookt door twee andere Nederlanders en de avond afgesloten is een grappig klein hippie barretje.
Dertig april. Vandaag stond een buggy tour op het programma. Samen met de Nederlandse en de Oostenrijker de dag ervoor een tour geregeld en 's ochtends weg gegaan. Lekker de hele dag rond zitten scheuren met stops bij allemaal toeristische stops in de omgeving van Jeri. 's avonds weer gegeten in het hostel met een groepje en zelfgemaakte cocktails en vervolgens knock out gegaan.
02 nul vijf 2014
Vandaag was het tijd voor het volgende avontuur waar we beiden super erg naar uit keken. Op naar het nationale park Lencois de Maranhenses!! Een plek die erg moeilijk te bereiken is en waarvoor we dan ook 'privé vervoer' voor moesten regelen. Met twee Engelse meisjes stapten we een dikke rally bak in waar we iets meer dan zes uur moesten rijden. Op een gegeven moment kregen we door waarom we deze bak nodig hadden om daar te komen. Volle bak door gigantische stukken niemandsland rijden door duinen, onverharde wegen, over stukken strand en modderpoelen. Na zes uur rijden moesten we met een 'bootje' en de auto een riviertje oversteken met iets waar we allemaal op hoopten dat het NIET onze boot zou zijn. Hierna nog een stuk gereden en vervolgens met onze backpacks nog een bootje gepakt die ons een half uurtje vaarde naar een mini vissersdorpje in niemandsland. Geen wegen, amper huizen, geen auto's omdat de 'wegen' onder water stonden en niet eens internet. De hele weg om hier te komen was echt al een groot en vooral super mooi avontuur, maar mini mini plekje was ook een grote uitdaging! Toen we eenmaal het soort van hostel hadden gevonden en gesetteld waren hebben we hapje gegeten op een plek wat er veel te modern uit zag voor de rest van het dorpje en hebben we 's avonds een drankje gedaan met andere backpackers in een ander hostel.
De derde; vandaag was het zo ver, op naar het welbekende nationale park. We hadden de dag ervoor een local kunnen regelen die met ons een tocht wilde doen door het park. Om 07.30 uur vertrokken we met de twee Engelse meisjes en de gids om een lange maar mooie toch af te leggen. In het kort samengevat: een park met allerlei soorten landschappen waarvan grotendeels woestijn met allemaal enorme kristal heldere oases. Het begin van de tocht moesten we door allerlei modderpoelen banjeren waarvan je niet kon zien waar je in stapte (helemaal leip), waarna je bij stukken bebossing kwam om vervolgens uit te komen bij de duinen. Die duinen met al die oases, een van de mooiste dingen die ik ooit in mijn leven heb gezien!! Onbeschrijfelijk mooi en daar stonden we dan in niemandsland lekker te genieten in oases die zijn ontstaan door regenwater. Heek bizar en heel dik om eens mee te maken. Uiteindelijk 18 kilometer op blote voeten gelopen door dit soort omstandigheden. Slopend, maar 300% de moeite waard. We hebben echt onze ogen uit gekeken! Daarbij super mooi dat Weisscher en ik het samen hebben gedaan! Bij terugkomst hadden we een boot geregeld die ons naar het volgende plaatsje zou brengen om te overnachten. Na anderhalf uur op het bootje kwamen we net na zonsondergang aan in Barreirrinhas waar we de avond hebben doorgebracht in een net nieuw leeg hostel met een hele aardige eigenaar en springerige hond.
04-05-14, vandaag hebben we wat rond gelopen in het stadje wat helaas erg rustig was gezien het feit dat het zondag was en hebben spare rib en ik wat rondgehangen in een internet café om wat dingen uit te zoeken. Ook in dit stadje hadden ze namelijk nergens wifi en amper internet. 's avonds met de Engelse dames de bus naar Sao Luis gepakt waar we naar vier uur rijden aankwamen. Het regende echt super hard en er was hè-le-maal niemand op straat. De enige mensen die ik zag waren slapende daklozen onder een afdak. Een beetje spook stad idee, maar zal wel liggen aan het feit dat het zondag avond half 12 was.
Nu even kijken hoeveel hier te doen is, want over een enkel aantal dagen gaan we weer terug naar Natal. Of dat met het vliegtuig of met de bus wordt moeten we nog uitzoeken, maar komt goed. Zal ook proberen een dezer dagen weer foto's online te zetten, maar gaat nu wat moeilijker gezien het feit dat ik mijn laptop niet meer bij me heb en ze niet overal internet hebben in de plekken waar we komen.
Groeten vanuit Sao Luis,
Spare rib en El
De volgende dag op tijd opgestaan omdat ik mijn identiteitskaart moest laten maken. Heb dus een Braziliaans paspoort, maar die moet verlengt worden. Ik heb alleen een id kaart nodig om te kunnen reizen, want je moet in Brazilië een shit load aan documenten regelen om een paspoort aan te kunnen vragen. O ja, de dag ervoor weer een 'ik kijk mijn ogen uit' momentje gehad. Ik ging met mijn tante officiële pasfoto's laten maken (bij de plek waar je ook je paspoort enzo aanvraagt), ik ga zitten op een bureaustoel in een super drukke ruimte en er wordt met een digitale camera een foto gemaakt. Ze laat me de foto zien op het scherm en zegt; je shirt is niet goed, want een v-hals mag niet. Ik denk shit, moet weer terug komen later. Die vrouw knalt fotoshop aan en plakt gewoon een ander shirt onder mijn hoofd. Dus nu heb ik een foto op mijn id waar ik op sta met een shirt die ik nooit aan heb gehad en waarbij mijn nek is gefotoshoped, omdat het shirt anders niet 'paste'. Kan allemaal in Brazilië!!
Nadat we dit hadden geregeld zijn we op zoek gegaan naar malaria pillen, omdat we dus ook naar het malaria gebied zouden reizen. Goede grap nummer 2; ondanks het feit dat alle instanties in Nederland en internationale websites zeggen dat er wereldwijd nog geen betrouwbare vaccinatie bestaat voor malaria. Bestaan er in Brazilië geen pillen, maar alleen een vaccin. Dus nemen we maar gewoon alleen een vaccin, NOT!
Ondanks het feit dat we naar allerlei instanties zijn geweest en hebben gebeld was dit helaas geen succes. Wel bij een ziekenhuispost gratis gele koorts en tetanus prikken gescoord, hoppa!!
Na al dit geregel naar het strand gegaan en daar lekker rond gehangen. We hebben een ula ula gehad sun!! 'S avonds bij mijn tante thuis drankjes gedaan en een relaxed avondje gehad omdat de volgende dag vroeg zouden gaan vertrekken. Daarbij ook een lijst gemaakt van dingen die we in de aankomende weken willen doen, waarvan sommige dingen wel Bucket list waardig zijn. Misschien komt er nog wel wat van op Facebook. Wait and see..
25 april, om 9.00 uur van huis vertrokken om de bus de pakken. De eerste bestemming: Pipa! Dit is een bad plaatsje op twee uur zuidelijk van Natal. Na twee warme bus ritten en een Nederlander die alleen maar leipe verhalen in ons oor zat te tetteren kwamen we aan in Pipa. Leuk hostel, maar was midden op de dag dus uiteraard leeg. Spullen gedropt en naar het strand gegaan waarin spare rib voor het eerst in de Braziliaanse zee heeft gezwommen, heuj! Einde van de middag er weer aan herinnert hoe klein het backpackers wereld ook alweer is. Deze dag een meisje tegen gekomen die ik heb leren kennen in Rio, een gast tegen gekomen die ik heb leren kennen in Salvador en eentje uit Recife. Super lachen! In het hostel kennis gemaakt met een paar lachen gasten die bij ons op de kamer zaten, waaronder ook een Nederlander. 's avonds een hapje gegeten en vervolgens met die gasten een drankje gaan doen, waar een heel naïef Noors meisje het dupe was van onze heerlijke lompe lompe Nederlandse humor! Mooie avond!
26-04-2014; vandaag een twee uur lange kajak tocht gedaan vanaf het strand, naar een meer en in de mangroves. De mangroves waren wat minder spectaculair dan verwacht, maar des al niet te min heel leuk! Wel apart dat je er zelf in zit terwijl je uitkijkt op een beeld wat je normaal op tv ziet en denkt wow! Uiteraard was ik weer de dikke klungel op de kajak, maar ben er niet uit gevallen. Nailed it!!
's avonds hebben we met een groep uit het hostel een Bbq gehad en wat drankjes gedaan in het hostel, waarbij de eigenaar steeds lammer werd en flessen tevoorschijn begon te halen. Vervolgens naar de hoofdstraat gegaan waar later een straat band aan het spelen was en ik het in mijn hoofd haalde dat ik dat ook wilde doen. Hoppa, daar stonden Weisscher en ik met een trommel en een tamboerijn tussen een dikke menigte muziek te maken. Dat was echt lachen!!
De volgende dag hebben we vroeg in de ochtend een bus naar Natal gepakt, want daar moesten we overstappen op de bus naar de volgende bestemming; Canoa Quebrada. Een plek waar ik eerst nog nooit van gehoord had en wat oorspronkelijk niet het plan was om heen te gaan, maar me werd aangeraden door iemand die ik eerder had leren kennen.
Na een aantal uur rijden kwam we aan in een klein en mooi stadje. Wel viel het op dat het erg rustig was, zo ook in het hostel. Mocht de pret uiteraard niet drukken! We hadden daar een zes persoons kamer voor ons twee, chill! Aan de asociale bende in de kamer die we hadden gemaakt was ook wel te zien dat we geen kamergenoten hadden. Deze avond met zijn tweetjes gechilld
De 27ste. Vandaag rond gelopen in Canoa en wat mooie spots gezien van het kleine plaatsje. 'S middags besloten dat we wilden verkassen naar het volgende plaatsje, omdat we Canoa na een dag en een nacht wel hadden gezien. Deze avond dus de bus naar Fortaleza gepakt om daar een nacht een tussenstop te maken voordat we naar Jericoacoara zouden gaan. Na drie uur in de bus aangekomen in een hostel wat van een Nederlander bleek te zijn. Daar 's avonds gegeten in wat een dikke goedkope vreetschuur leek, waar het eten heel goed bleek te zijn! 'S avonds bij het hostel vervoer geregeld naar Jeri, wat niet 'normaal' vervoer scheen te zijn in verband met onverharde wegen.beat achteraf ook een heel avontuur bleek te zijn.
De volgende dag werden we 08.00 uur bij het hostel opgehaald om een stuk verderop in een busje te stappen. Na een uur rijden zonder airco knapte er iets in het busje en ware we het zakkie. We moesten 'even' wachten, in de middle of nowhere. Een uur later konden we verder in een nieuw busje. Een busje wat een heel rustig busje leek te zijn de eerste paar uur en waarin ik absoluut de beste plek had met twee stoelen achterin, veranderde halverwege helaas. Tijdens een stop halverwege besloten de chauffeurs van ons busje en van een ander random busje dat het andere busje te vol zat en er dus mensen bij ons in moesten. Resultaat: ik zat achterin zwaar opgepropt tussen een groepje tetterende Brazilianen waarvan de dame naast me (niet de meest slanke) besloot dat het wel chill was om vol gas op mijn schouder te tukken. Mijn gezicht sprak natuurlijk weer boekdelen en spare rib zat voorin te lachen in zijn ontzettende comfi eenpersoonsstoel MET mega veel been ruimte.
Na een aantal uur rijden kwamen we aan in een klein stadje Jijoca, waar we van vervoer moesten wisselen. We werden vanaf hier verder vervoerd in een 'busje' wat een soort open jeep leek. Na een tocht van 40 minuten onverharde wegen, met een super mooi uitzicht kwamen we aan in Jericoacoara. Een heel mooi stadje in de middle of nowhere. Daar een hapje gaan eten en daarna in het hostel drie Nederlanders leren kennen. Hiermee besloten een ontzettend Nederlandse avond te hebben wat resulteerde in heel hard kingzen en een nachtduik! Mooie avond..
29 april 2014, Jericoacoara staat bekend om de mooie landschappen en om een meer met helder water en hangmatten in het water. Deze moesten we dan uiteraard ook zien! Met een van de Nederlandse meisjes en een Oostenrijkse gast naar dat meer gegaan om de dag chill door te brengen. Kan je vertellen, dat meer en die hangmatten is echt een klein paradijs!! Na deze chille dag 's avonds gegeten met een groep uit het hostel, super lekker gekookt door twee andere Nederlanders en de avond afgesloten is een grappig klein hippie barretje.
Dertig april. Vandaag stond een buggy tour op het programma. Samen met de Nederlandse en de Oostenrijker de dag ervoor een tour geregeld en 's ochtends weg gegaan. Lekker de hele dag rond zitten scheuren met stops bij allemaal toeristische stops in de omgeving van Jeri. 's avonds weer gegeten in het hostel met een groepje en zelfgemaakte cocktails en vervolgens knock out gegaan.
02 nul vijf 2014
Vandaag was het tijd voor het volgende avontuur waar we beiden super erg naar uit keken. Op naar het nationale park Lencois de Maranhenses!! Een plek die erg moeilijk te bereiken is en waarvoor we dan ook 'privé vervoer' voor moesten regelen. Met twee Engelse meisjes stapten we een dikke rally bak in waar we iets meer dan zes uur moesten rijden. Op een gegeven moment kregen we door waarom we deze bak nodig hadden om daar te komen. Volle bak door gigantische stukken niemandsland rijden door duinen, onverharde wegen, over stukken strand en modderpoelen. Na zes uur rijden moesten we met een 'bootje' en de auto een riviertje oversteken met iets waar we allemaal op hoopten dat het NIET onze boot zou zijn. Hierna nog een stuk gereden en vervolgens met onze backpacks nog een bootje gepakt die ons een half uurtje vaarde naar een mini vissersdorpje in niemandsland. Geen wegen, amper huizen, geen auto's omdat de 'wegen' onder water stonden en niet eens internet. De hele weg om hier te komen was echt al een groot en vooral super mooi avontuur, maar mini mini plekje was ook een grote uitdaging! Toen we eenmaal het soort van hostel hadden gevonden en gesetteld waren hebben we hapje gegeten op een plek wat er veel te modern uit zag voor de rest van het dorpje en hebben we 's avonds een drankje gedaan met andere backpackers in een ander hostel.
De derde; vandaag was het zo ver, op naar het welbekende nationale park. We hadden de dag ervoor een local kunnen regelen die met ons een tocht wilde doen door het park. Om 07.30 uur vertrokken we met de twee Engelse meisjes en de gids om een lange maar mooie toch af te leggen. In het kort samengevat: een park met allerlei soorten landschappen waarvan grotendeels woestijn met allemaal enorme kristal heldere oases. Het begin van de tocht moesten we door allerlei modderpoelen banjeren waarvan je niet kon zien waar je in stapte (helemaal leip), waarna je bij stukken bebossing kwam om vervolgens uit te komen bij de duinen. Die duinen met al die oases, een van de mooiste dingen die ik ooit in mijn leven heb gezien!! Onbeschrijfelijk mooi en daar stonden we dan in niemandsland lekker te genieten in oases die zijn ontstaan door regenwater. Heek bizar en heel dik om eens mee te maken. Uiteindelijk 18 kilometer op blote voeten gelopen door dit soort omstandigheden. Slopend, maar 300% de moeite waard. We hebben echt onze ogen uit gekeken! Daarbij super mooi dat Weisscher en ik het samen hebben gedaan! Bij terugkomst hadden we een boot geregeld die ons naar het volgende plaatsje zou brengen om te overnachten. Na anderhalf uur op het bootje kwamen we net na zonsondergang aan in Barreirrinhas waar we de avond hebben doorgebracht in een net nieuw leeg hostel met een hele aardige eigenaar en springerige hond.
04-05-14, vandaag hebben we wat rond gelopen in het stadje wat helaas erg rustig was gezien het feit dat het zondag was en hebben spare rib en ik wat rondgehangen in een internet café om wat dingen uit te zoeken. Ook in dit stadje hadden ze namelijk nergens wifi en amper internet. 's avonds met de Engelse dames de bus naar Sao Luis gepakt waar we naar vier uur rijden aankwamen. Het regende echt super hard en er was hè-le-maal niemand op straat. De enige mensen die ik zag waren slapende daklozen onder een afdak. Een beetje spook stad idee, maar zal wel liggen aan het feit dat het zondag avond half 12 was.
Nu even kijken hoeveel hier te doen is, want over een enkel aantal dagen gaan we weer terug naar Natal. Of dat met het vliegtuig of met de bus wordt moeten we nog uitzoeken, maar komt goed. Zal ook proberen een dezer dagen weer foto's online te zetten, maar gaat nu wat moeilijker gezien het feit dat ik mijn laptop niet meer bij me heb en ze niet overal internet hebben in de plekken waar we komen.
Groeten vanuit Sao Luis,
Spare rib en El
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
