Nu maar hopen dat karma bestaat..

Gooede middag!

Zo, het is alweer even geleden dus tijd voor een update!

05-05-2014 De laatste keer waren Dennis en ik net aangekomen in Sao Luis. De dag nadat we waren aangekomen regende het nog steeds heel hard. Toen het even droog was zijn we wat rond gaan lopen om de boel te verkennen. ’s Avonds zijn we ergens een hapje gaan eten hebben we drankjes gedaan in het hostel om de verjaardag van een van de twee Engelse meisjes te vieren. We hoorden dat het niet echt veilig was om ’s avonds rond te lopen in de stad, dus deden we dat ook maar niet.

De volgende dag hebben we het hele plan omgegooid, omdat we Sao Luis maar niets aan vonden. We hadden in eerste instantie het plan om door te reizen naar Belem om daar een stukje de Amazone in te gaan. Echter hadden we niet genoeg malaria pillen kunnen scoren (waarvan we van meerdere hadden gehoord dat het door de kans op bij effecten zelfs beter is om niet te gebruiken) en hadden we gehoord dat er niet veel te doen is op de Amazone rivier als er niet de tijd voor neemt.
Volgende avontuur en de langste bus reis ooit voor de boeg: 30 uur naar Natal! De volgende avond kwamen we na middernacht aan dus hebben we niet veel meer gedaan.

8 mei, deze dag zijn we met een van mijn neefjes naar een fort gegaan om deze te bekijken. Deze kende ik nog van vroeger, maar kon me er vrij weinig nog van herinneren. Op de terugweg zijn we een heel stuk gaan lopen over de boulevard en vonden we tentjes waar ze caipirinha’s verkochten voor TWEE REAL!! (MINDER DAN EEN EURO). Hier hebben we het dan ook maar goed van genomen, wat resulteerde in goede grappen in souvenir winkels en veel gelach.

De 9e, vandaag zijn we naar het strand gegaan met mijn neefjes en heeft Dennis een goede poging tot surfen gedaan.’s Avonds zijn we wezen stappen met mijn tante en twee vrienden van vroeger. Naar een forro club. Forro is een Braziliaanse dans wat voornamelijk voorkomt in het noord oosten. Kort uitgelegd is het iets tussen salsa en samba, wel lachen en iedereen kan het ziek goed hier.

Moederdag! Deze zondag was het Moederdag en zijn we met mijn tante en twee neefjes naar mijn oma gegaan om daar te eten. Mijn oma en twee van mijn tantes wonen aan de andere kant van de stad, wat bijna een uur met de bus is. Bij mijn oma aangekomen heeft Dennis een hele boel van mijn familie leren kennen hebben we eigenlijk vrij weinig gedaan behalve chillen en uitbrakken.

De volgende paar dagen hebben we het allemaal lekker rustig aan gedaan. Dennis had nog iets meer dan twee dagen te gaan, dus we hebben lekker op het strand gelegen en volle bakt gerelaxt. Op Dennis zijn laatste avond voor dat die vertrok zijn we nog naar een ‘bekend’ garnalen restaurant gegaan wat redelijk prijzig was, maar moeilijk lekker!!

14 mei 2014, Dennis weg BALEN! Super super super mooie tijd gehad en nogmaals bedankt dat je bent geweest goossie!! Dik avontuur beleefd samen en moet zeggen, het maakte het voor mij ook wel een héél stuk makkelijker om wat langer weg te zijn!

Vanaf het moment dat Dennis weg was heb ik echt even twee dagen moeten wennen aan het feit dat ik vanaf nu waarschijnlijk echt alleen in Natal zou zijn en ‘alleen’. Voor mij resulteerde dat in twee dagen slapen en niets doen. Op zondag naar mijn oma’s huis gegaan om naar de bruiloft van mijn oom en tante te gaan. Deze oom en tante zijn redelijk gelovig (op een hele relaxte manier) en gingen voor de tweede keer trouwen. Ze zijn al op papier getrouwd, maar moesten nog in de kerk trouwen. Wat hier op een hele bijzonder manier gebeurt. Om een lang verhaal kort te maken; er was eerst een hele lange mis waar mensen gingen bidden en zingen. IEDEREEN huilt en schreeuwt hier in de kerk. Redelijk angstaanjagend als je chill naar het gezang zit te luisteren en mensen naast je opeens keihard ‘AMEN!’, ‘HALELUJA’ en nog veel meer in je oor tetteren. Vervolgens waren er 30!! Koppels die gingen trouwens. Liepen allemaal naar het altaar, werden gezegd en dat was het dan weer. Een hele nieuwe ervaring.

Maandag 19 mei 2014, afstudeertijd! Sinds vandaag eigenlijk zo goed als non stop (met uiteraard heel veel pauzes) aan mijn onderzoeksvoorstel gezeten. Na heel veel zoeken naar informatie en een skype gesprek met mijn opdrachtgeefster was ik redelijk verloren en dacht ik; hoe ga ik hier in godsnaam in komen en aan beginnen? De hele week zitten blokken om iets zinnigs op papier te krijgen en dat lukte ook aardig.

Op vrijdag kreeg ik een berichtje van de twee Nederlanders, uit Den Haag! die Dennis en ik hadden leren kennen in Jeri, dat ze in Natal waren aangekomen. De rest van het weekend eigenlijk een beetje met hen opgetrokken en weer een beetje afgekoeld van het lezen, lezen en nog meer lezen. Deze avond een paar drankjes gedaan en de volgende dag een dinertje gehad met hun twee en twee Amerikaanse meisjes die in Natal werken/studeren. Ook naar een couchsurf meeting geweest en wezen stappen. Kortom, geslaagd weekend!

De afgelopen dagen weer aan de slag geweest en weer wat gesocialized via skype. Om het verhaal goed af te sluiten, heb gister echt een heldendaad verricht!! Was met mijn neefjes waar het winkelcentrum van Natal gegaan, wat ook best groot is, omdat ik die wilde zien. Nadat we uitgekeken waren stonden we op de bus te wachten wat uiteraard veel te lang duurt. Terwijl we daar in de regen stonden kwam er een man zijn verhaal doen, dus ik dacht gaan we weer met een bedelaarsverhaal. Dit verhaal was echt best wel ‘raar’. Hij vertelde dat hij uit het noorden kwam (in de buurt van waar Dennis en ik waren geweest) en dat hij in Salvador was geweest omdat iemand hem daar mee heen had genomen met de belofte dat hij daar goed werk kon krijgen. Nadat hij na een tijdje werd genaaid door deze persoon kwam die op straat te staan, zonder geld. Hij was nu al vanaf Salvador (meer dan 24 uur rijden) naar Natal komen reizen van geld wat die in een hele periode steeds had gebedeld. Steeds als die wat bij elkaar had pakte hij een bus zodat die weer een stapje dichterbij was. Hij had al redelijk wat geld en bustickets van de afgelopen tijd. Ik baalde als een stekker, want had alleen mijn pinpas bij me en kon niks geven. De langer we op de bus stonden te wachten des te schuldiger ik me begon te voelen. Op een gegeven moment ben ik naar hem toe gelopen en heb ik gevraagd hoe het zat. Hij had nog iets minder dan 50 real, ongeveer 17 euro, nodig (wat dus een eeuwigheid duurt om bij elkaar te bedelen gezien het feit dat iedereen kleingeld of max 2 real geven ALS ze al wat geven). Deze man zag er niet uit alsof die drugs gebruikt of dronk. Zag alleen een gebroken man voor me staan met normale kleren en een rugzakje. Hij zei ook; als ik drank of drugs wilde had ik dat al lang gekocht, want hier kan ik vast en zeker veel voor krijgen. Nadat ik hem had gevraagd om zijn buskaartjes te zien, die allen klopte qua recente data en plaatsten tussen Salvador en Natal was ik overtuigd. Mijn neefjes zeiden dat het centrale busstation heel dichtbij was dus ik nam hem mee in de bus. Heb gezegd dat ik hem geen geld ging geven, maar als hij dat geld aan mij gaf zou ik de rest bij pinnen op het busstation. Hij was al helemaal in shock en geloofde het niet natuurlijk. Aangekomen op het busstation mij uiteraard aan mijn woord gehouden en voor de beste man de rest van zijn bus ticket gepind. Nou ik kan je vertellen, ik heb in tijden niet iemand ZO blij gezien. Hij moest echt héél hard huilen en begon me helemaal te omhelzen. Echt een mooi moment, spontane actie van het jaar. En nu maar hopen dat karma bestaat!!!

Zal wat sneller een volgende update doen en vanaf nu ECHT de verhalen wat korter maken.


Knuffels uit Natal, later!